ลาน

เป็นชื่อที่มาจากภาษาอังกฤษโบราณ โรคกรดไหลย้อน , gyrdฯลฯ ซึ่งใช้สำหรับสาขา , คานหามและแท่งวัด ²'']"_5-0" class="reference">[5]มันเป็นส่วนร่วมเป็นครั้งแรกในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 กฎหมายของIne แห่งเวส , ^[6]ที่ "ลานที่ดิน" กล่าวถึง^[6]เป็นyardlandเก่าหน่วยภาษาอังกฤษประเมินภาษีเท่ากับ1 / 4 ซ่อน . ^{[n 1]}ในช่วงเวลาเดียวกันบัญชีLindisfarne Gospelsของผู้ส่งสารจากยอห์นผู้ให้บัพติศมาในพระวรสารนักบุญมัทธิว^[7]ใช้สำหรับกิ่งไม้ที่แกว่งไปมาตามลม ²'']"_5-1" class="reference">[5]นอกจากนี้ยังใช้ภาษาอังกฤษสมัยเก่าและสมัยกลางทั้งสองใช้รูปแบบของ "หลา" เพื่อแสดงความยาวของการสำรวจ 15 16+1 / 2 ฟุตที่ใช้ในการคำนวณไร่ระยะนี้มักจะเรียกกันว่า "แท่ง " ²'']"_5-2" class="reference">[5]

หน่วยของสามฟุตภาษาอังกฤษได้รับการยืนยันในมาตราc  1300 ( ดูด้านล่าง ) แต่มีมันจะเรียกว่าell ( ภาษาละติน : ท่อน , สว่าง  " แขน ") ซึ่งเป็นหน่วยงานที่แยกจากกันและมักจะนานประมาณ 45  นิ้ว การใช้คำว่า "ลาน" ( ภาษาอังกฤษยุคกลาง : ȝerdหรือȝerde ) เพื่ออธิบายความยาวนี้เป็นส่วนร่วมครั้งแรกในLanglandบทกวี 's เกี่ยวกับเพียร์สชาวนา ²'']"_5-3" class="reference">[5] ^{[n 2]}การใช้งานดูเหมือนจะมาจากแท่งมาตรฐานต้นแบบ ที่กษัตริย์และผู้พิพากษาของเขาถือครอง ( ดูด้านล่าง )

คำว่า "ลาน" เป็นไวพจน์ของ "หลา" ในแง่ของพื้นที่ปิดล้อมของแผ่นดิน ความหมายที่สองของ "หลา" นี้มีนิรุกติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับคำว่า "สวน" และไม่เกี่ยวข้องกับหน่วยของการวัด ¹'']"_12-0" class="reference">[10] ¹'']"_13-0" class="reference">[11]

แหล่งกำเนิด

ที่มาของการวัดไม่แน่นอน ทั้งชาวโรมันและชาวเวลส์ใช้เท้าที่สั้นกว่าหลายเท่าแต่ 2+1 / 2 โรมันฟุตเป็น "ขั้นตอน " (คะแนน ) และ 3 เวลส์ฟุตเป็น "ก้าว " (แคม ) Proto-Germanic ศอกหรือ arm's ความยาวได้รับการสร้างขึ้นใหม่เป็น * Alinaซึ่งพัฒนาเป็นภาษาอังกฤษเก่า ELN , ภาษาอังกฤษยุคกลาง Elneและทันสมัย ellของ 1 ¼หลา สิ่งนี้ทำให้บางคนได้รับสนามของภาษาอังกฤษสามฟุตจากการเว้นจังหวะ; อื่น ๆ จากวงรีหรือศอก; และอื่น ๆ จากมาตรฐานแขนของ Henry I (ดูด้านล่าง ) บนพื้นฐานของรากศัพท์ของอื่น ๆ "หลา"บางคนบอกว่ามันเดิมมาจากเส้นรอบวงของเอวของคนในขณะที่คนอื่น ๆ เชื่อว่ามันเกิดขึ้นเป็นวัดลูกบาศก์ รายงานทางการของอังกฤษฉบับหนึ่งเขียนว่า:

มาตรฐานการวัดมักจะถูกนำมาจากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมนุษย์เช่นเท้าความยาวของแขนช่วงของมือหรือจากวัตถุธรรมชาติอื่น ๆ เช่นข้าวบาร์เลย์หรือเมล็ดพืชชนิดอื่น ๆ . แต่สนามดังกล่าวเป็นมาตรฐานดั้งเดิมที่นำมาใช้โดยระบอบการปกครองของอังกฤษในยุคแรกและควรได้รับการก่อตั้งขึ้นตามความกว้างของหน้าอกของเผ่าพันธุ์แซกซอน ลานยังคงดำเนินต่อไปจนถึงรัชสมัยของ Henry VII เมื่อมีการแนะนำวงรีว่าเป็นหลาและหนึ่งในสี่หรือ 45 นิ้ว ell ยืมมาจากผ้าเดรปปารีส อย่างไรก็ตามต่อมาควีนอลิซาเบ ธ ได้นำสนามหญ้ามาใช้เป็นมาตรฐานการวัดของอังกฤษอีกครั้ง ^[12]

บันทึกแรกสุดของการวัดต้นแบบคือมาตราII Edgar Cap 8 (ค.ศ. 959  x 963) ซึ่งมีอยู่ในต้นฉบับหลายรูปแบบ ในนั้นEdgar the Peaceful ได้สั่งให้Witenagemotที่Andoverว่า "มาตรการที่จัดขึ้นที่Winchester " ควรจะสังเกตได้ทั่วทั้งอาณาจักรของเขา ^[13] (ต้นฉบับบางฉบับอ่าน "ที่ลอนดอนและที่วินเชสเตอร์") ^{[14] [15]}กฎเกณฑ์ของวิลเลียมที่ฉันอ้างถึงและยึดถือมาตรการมาตรฐานของบรรพบุรุษของเขาในทำนองเดียวกันโดยไม่ต้องตั้งชื่อ

วิลเลียมแห่งมาล์มสบของการกระทำของกษัตริย์อังกฤษบันทึกไว้ว่าในช่วงรัชสมัยของเฮนรี่ฉัน 'ตัวชี้วัดของแขนของเขาถูกนำไปใช้ในการแก้ไขเท็จellของผู้ค้าและกำชับในทุกทั่วประเทศอังกฤษ.' ^[16]พื้นบ้านที่มีความยาวที่ถูกล้อมรอบด้วยจมูกของกษัตริย์^[17]ถูกเพิ่มบางศตวรรษต่อมา วัตสันยกเลิกบัญชีของวิลเลียมในฐานะ "หน่อมแน้ม" ^[18]แต่วิลเลียมเป็นหนึ่งในนักประวัติศาสตร์ยุคกลางที่มีมโนธรรมและน่าเชื่อถือที่สุด ^[19]ฝรั่งเศส " เท้าของกษัตริย์ " ก็ควรที่จะได้มาจากชาร์ล , ^[19]และพระมหากษัตริย์ภาษาอังกฤษต่อมาซ้ำ ๆ เข้าแทรกแซงเพื่อกำหนดหน่วยสั้นมีจุดมุ่งหมายของรายได้จากภาษีที่เพิ่มขึ้น

คำจำกัดความที่เก่าแก่ที่สุดของรูปแบบของวงรีนี้ปรากฏในพระราชบัญญัติว่าด้วยองค์ประกอบของหลาและคอนซึ่งเป็นหนึ่งในกฎเกณฑ์ของวันที่ไม่แน่นอน^{[n 3]}ลงวันที่อย่างไม่แน่นอนในรัชสมัยของเอ็ดเวิร์ดที่ 1หรือ2 ค.  1300 . ถ้อยคำของมันแตกต่างกันไปในบัญชีที่ยังมีชีวิตอยู่ หนึ่งอ่าน: ^[21]

มันเป็นที่บวชที่ 3 เมล็ดของข้าวบาร์เลย์แห้งและรอบทำทำให้นิ้ว , 12 นิ้วให้ 1 ฟุต 3 ฟุตให้ 1 หลา 5 หลาและครึ่งหนึ่งทำให้คอนและ 40 คอนในความยาวและความกว้าง 4 ทำให้เอเคอร์

Liber ฮอร์นฯ : ^[22]

และจำไว้ว่าลานเหล็กของพระเจ้าของเรามีความยาว 3 ฟุตและไม่มีอีกต่อไปและเท้าควรมี 12 นิ้วโดยวัดด้านขวาของลานนี้วัดเพื่อปัญญาส่วนที่ 36 ของลานนี้วัดได้อย่างถูกต้องทำให้ 1 นิ้วไม่มากหรือน้อยกว่าและ 5 หลาครึ่งสร้างคอนที่มีความสูง 16 ฟุตครึ่งวัดโดยลานดังกล่าวของพระเจ้าราชาของเรา

ในหนังสือบางต้นการกระทำนี้ได้รับการผนวกเข้ากับเทพวันที่แน่นอนอีกชื่อธรรมนูญสำหรับการวัดที่ดิน การกระทำที่ไม่ได้ถูกยกเลิกจนกว่าชั่งตวงวัดพระราชบัญญัติ 1824 ^[24]

หลาและนิ้ว

ในกฎหมายปี 1439 (18 Henry VI. Cap. 16. ) การขายผ้าโดย "หลาและกำมือ" ถูกยกเลิกและ "หลาและนิ้ว" ได้ก่อตั้งขึ้น ^[25]

จะต้องมีการวัดผืนผ้าเพียงผืนเดียวผ่านดินแดนข้างลานและนิ้วไม่ใช่ตามลานและกำมือตามมาตรการของลอนดอน

ตามที่คอนเนอร์^[26]พ่อค้าผ้าเคยขายผ้าข้างลานมาก่อนและจำนวนหนึ่งที่หลบเลี่ยงภาษีผ้าสูง ความพยายามในการบังคับใช้ส่งผลให้พ่อค้าผ้าเปลี่ยนไปใช้ลานและนิ้วซึ่งเป็นจุดที่รัฐบาลยอมแพ้และทำให้สนามและนิ้วเป็นทางการ ในปีค. ศ. 1552 หลาและนิ้วสำหรับการวัดผ้าได้รับการลงโทษอีกครั้งตามกฎหมาย (5 & 6 Edward VI Cap. 6. พระราชบัญญัติสำหรับการทำผ้าขนสัตว์อย่างแท้จริง ) ^[27]

XIV. และเสื้อผ้าและเสื้อผ้าที่เรียกว่า Taunton Clothes, Bridgwaters และเสื้อผ้าอื่น ๆ ซึ่งจะทำหลังจากงานเลี้ยงดังกล่าวใน Taunton, Bridgwater หรือในสถานที่อื่น ๆ ในลักษณะเดียวกันจะต้องบรรจุที่น้ำในความยาวระหว่างสิบสองและสิบสามหลา , หลาและนิ้วของกฎและในความกว้างเจ็ดในสี่ของหลา: (2) และผ้าแคบ ๆ ทุกชิ้นที่ทำขึ้นหลังจากงานเลี้ยงดังกล่าวในเมืองดังกล่าวหรือที่อื่น ๆ ในประเภทเดียวกันจะต้องบรรจุอยู่ในน้ำที่มีความยาวระหว่างสามและยี่สิบ และห้าและยี่สิบหลาหลาและนิ้วตามที่กล่าวไว้ข้างต้นและในส่วนกว้างหนึ่งหลาของการวัดเช่นเดียวกัน (3) และผ้าทุกชิ้นทั้งแบบกว้างและแบบแคบที่ผ่านการอบอย่างดีหนาบดและแห้งสนิทจะต้องมีน้ำหนัก xxxiv ลี้. อย่างน้อยชิ้น XV. และเสื้อผ้าทั้งหมดที่มีชื่อว่า Check-Kersie และ Straits ซึ่งจะทำหลังจากงานเลี้ยงดังกล่าวจะต้องมีความเปียกระหว่างสิบเจ็ดถึงสิบแปดหลาโดยมีนิ้วตามที่กล่าวไว้ข้างต้นและในกว้างหนึ่งหลาอย่างน้อยที่สุดที่น้ำ และการทำหน้าบึ้งอย่างดีหนาบดและแห้งเต็มที่จะมีน้ำหนัก xxiv ลี้. อย่างน้อยชิ้น

และครั้งหนึ่งในการออกกฎหมาย 1557–1558 (4 & 5 ฟิลิปและแมรี่แคป 5. การกระทำที่แตะต้องการทำเสื้อผ้าขนสัตว์พาร์ IX.) ^[28]

ทรงเครื่อง. ข้อที่ว่า kersie ธรรมดาทุกตัวที่กล่าวถึงในพระราชบัญญัติดังกล่าวจะต้องมีความยาวในน้ำ betwixt xvi และ xvii หลาหลาและนิ้ว ; และนำมาขัดหยาบบดแต่งกายและทำให้แห้งอย่างดีต้องหนักอย่างน้อยชิ้นละสิบเก้าปอนด์: ...

เมื่อไม่นานมานี้ในปี ค.ศ. 1593 มีการกล่าวถึงหลักการเดียวกันนี้อีกครั้ง (35 Elizabeth. Cap. 10. การกระทำเพื่อการปฏิรูปการทารุณกรรมต่างๆในเสื้อผ้าที่เรียกว่า Devonshire kerjies หรือหลายสิบตามการประกาศในปีที่สามสิบสี่ของการครองราชย์ ของสมเด็จพระราชินีนาถของเราซึ่งตอนนี้คือ.ตรา. III.) ^[29]

(2) และเคอร์ซี่เดวอนไชร์ที่เหมือนกันทุกตัวหรือหลายสิบตัวจึงเป็นของดิบและเมื่อมันออกมาจากกี่ทอผ้าของผู้ทอ (โดยไม่ต้องขึงขึงรัดหรืออุปกรณ์อื่น ๆ เพื่อเพิ่มความยาวของมัน) จะต้องมีความยาวระหว่างสิบห้า และสิบหกหลาโดยวัดหลาและนิ้วตามกฎ ...

มาตรฐานทางกายภาพ

หนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดหลาแท่งในการดำรงอยู่เป็น clothyard ของเกียรติ บริษัท Merchant Taylors ประกอบด้วยแกนเหล็กหกเหลี่ยม 5 / 8  นิ้วและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 / 100  นิ้วสั้นหลาห่อหุ้มภายในก้านเงินแบกตรา 1445 ^{[26] [30]}ในศตวรรษที่ 15 ต้น, เทย์เลอร์ บริษัท ผู้ค้าที่ได้รับอนุญาต "ให้ค้นหา" ที่เปิดประจำปีเซนต์ งานผ้าวันบาร์โธโลมิว . ^{[31] [32]}ในกลางศตวรรษที่ 18 เกรแฮมเปรียบเทียบสนามมาตรฐานของราชสมาคมกับมาตรฐานอื่น ๆ ที่มีอยู่ เหล่านี้เป็น "ยาวร้าง" มาตรฐานที่เกิดขึ้นใน 1490 ในรัชสมัยของพระเจ้าเฮนรีปกเกล้าเจ้าอยู่หัว , ^[33]และลานทองเหลืองและทองเหลือง ellจาก 1588 ในเวลาที่สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบและยังคงใช้อยู่ในเวลาที่จัดขึ้นที่กระทรวงการคลัง ; ^[34]ลานทองเหลืองและวงรีทองเหลืองที่ Guildhall ; และลานทองเหลืองที่นำเสนอให้กับบริษัท ผู้ผลิตนาฬิกาโดย Exchequer ในปี ค.ศ. 1671 ^[35]ลาน Exchequer ถูกยึดว่าเป็น "จริง"; พบว่ารูปแบบเป็น + 1 / 20ไป - 1 / 15ของนิ้วและจบการศึกษาเพิ่มเติมสำหรับลานกระทรวงการคลังเมื่อวันที่มาตรฐานของ Royal Society ^[35]ในปี 2301 สภานิติบัญญัติกำหนดให้สร้างสนามมาตรฐานซึ่งสร้างจากมาตรฐานของราชสมาคมและฝากไว้กับเสมียนของสภา ; มันถูกแบ่งออกเป็นฟุตฟุตหนึ่งเป็นนิ้วและหนึ่งในนิ้วออกเป็นสิบ ^[35]สำเนาของมัน แต่มีแก้มตรงที่สามารถวางแท่งวัดอื่น ๆ ได้ถูกสร้างขึ้นสำหรับ Exchequer เพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์ ^{[35] [36]}

อังกฤษในศตวรรษที่ 19

ต่อไปนี้สมาคมการสืบสวนโดยจอห์นเพลย์แฟร์ , ไฮด์วอลลาสตันและจอห์นวอร์เนอร์ใน 1814 คณะกรรมการของรัฐสภาเสนอการกำหนดสนามมาตรฐานขึ้นอยู่กับความยาวของที่ลูกตุ้มวินาที แนวคิดนี้ได้รับการตรวจสอบ แต่ไม่ได้รับการอนุมัติ ^[37]พระราชบัญญัติชั่งตวงวัด พ.ศ. 2367 (5 ° George IV. Cap. 74. ) พระราชบัญญัติเพื่อการตรวจสอบและสร้างความสม่ำเสมอของน้ำหนักและมาตรการกำหนดว่า: ^[38]

ตั้งแต่และหลังวันแรกของเดือนพฤษภาคมหนึ่งพันแปดร้อยยี่สิบห้าเส้นตรงหรือระยะห่างระหว่างจุดศูนย์กลางของสองจุดในกระดุมทองของแท่งทองเหลืองตรงตอนนี้อยู่ในการดูแลของเสมียนของสภาที่ คำและรูปสลัก "Standard Yard 1760" จะต้องเป็นและสิ่งเดียวกันนี้ได้รับการประกาศว่าเป็นมาตรฐานดั้งเดิมและเป็นของแท้ของการวัดความยาวหรือการต่อบรรทัดที่เรียกว่า Yard; และเส้นตรงเดียวกันหรือระยะห่างระหว่างจุดศูนย์กลางของสองจุดดังกล่าวในหมุดทองดังกล่าวในแท่งทองเหลืองดังกล่าวทองเหลืองที่มีอุณหภูมิหกสิบสององศาโดยเทอร์โมมิเตอร์ฟาเรนไฮต์จะเป็นและในที่นี้จะถูกกำหนดให้เป็นมาตรฐานของจักรวรรดิ ลานและจะเป็นและได้รับการประกาศในที่นี้ว่าเป็นหน่วยหรือหน่วยวัดมาตรฐานของการขยายเท่านั้นไม่ว่าจากหรือโดยที่มาตรการอื่น ๆ ทั้งหมดของการขยายไม่ว่าจะเป็นแบบเส้นผิวเผินหรือแบบทึบจะต้องได้มาคำนวณและตรวจสอบ; และการวัดความยาวทั้งหมดจะต้องดำเนินการในส่วนหรือหลายรายการหรือตามสัดส่วนบางส่วนของ Standard Yard ดังกล่าว และส่วนหนึ่งในสามของลานมาตรฐานดังกล่าวจะเป็นเท้าและส่วนที่สิบสองของเท้านั้นจะเป็นนิ้ว และเสาหรือเกาะที่มีความยาวจะต้องมีห้าหลาครึ่งเช่นนี้เฟอร์ลองสองร้อยยี่สิบหลาและหนึ่งไมล์หนึ่งพันเจ็ดร้อยหกสิบหลาดังกล่าว

ใน 1,834 ซึ่งเป็นมาตรฐานลานอิมพีเรียลหลักบางส่วนถูกทำลายในกองไฟที่เรียกว่าการเผาไหม้ของรัฐสภา ^{[39] [n} 4] ในปีพ. ศ. 2381 มีการจัดตั้งคณะกรรมการ^{[n 5]}ขึ้นใหม่เพื่อสร้างมาตรฐานที่หายไปรวมถึงทรอยปอนด์ซึ่งถูกทำลายไปด้วย ^[43]ในปี 1845 ซึ่งเป็นมาตรฐานสนามใหม่ถูกสร้างขึ้นอยู่กับสองมาตรฐานที่มีอยู่ก่อนหน้านี้รู้จักกันในชื่อ A1 และ A2 ซึ่งทั้งสองได้รับการทำสำหรับอาวุธยุทโธปกรณ์สำรวจและอาร์เอส 46 หลาของสมาคมดาราศาสตร์ ทั้งสามได้รับการเปรียบเทียบกับมาตรฐานของจักรวรรดิก่อนเกิดเพลิงไหม้

มาตรฐานใหม่นี้ทำจากโลหะ Baily's No. 4 ซึ่งประกอบด้วยทองแดง 16 ส่วน 2+1 / 2ส่วนดีบุกและสังกะสี 1 ส่วน มีความยาว 38 นิ้วและสี่เหลี่ยมจัตุรัส 1 นิ้ว พระราชบัญญัติมาตราชั่งตวงวัดปี 1855 ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับมาตรฐานใหม่ ระหว่างปีพ. ศ. 2388 ถึง พ.ศ. 2398 มีการสร้างมาตรฐานสี่สิบหลาซึ่งหนึ่งในนั้นได้รับเลือกให้เป็นมาตรฐานใหม่ของจักรวรรดิ อีกสี่คนเรียกว่าสำเนารัฐสภาถูกแจกจ่ายให้กับ The Royal Mint, Royal Society of London, Royal Observatory ที่ Greenwich และ New Palace ที่ Westminster ซึ่งโดยทั่วไปเรียกว่ารัฐสภา ^[44]อีก 35 หลามาตรฐานถูกแจกจ่ายไปยังเมืองลอนดอนเอดินบะระและดับลินเช่นเดียวกับสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ (แม้ว่าจะมีเพียงห้าคนแรกเท่านั้นที่มีสถานะอย่างเป็นทางการ) ^[45]มาตรฐานจักรวรรดิที่สหรัฐอเมริกาได้รับเรียกว่า "Bronze Yard No. 11" ^[46]

ชั่งตวงวัดพระราชบัญญัติ 1878ได้รับการยืนยันสถานะของมาตรฐานลานที่มีอยู่ในอาณัติ intercomparisons ปกติระหว่างมาตรฐานหลาหลายและได้รับอนุญาตการก่อสร้างอย่างใดอย่างหนึ่งของรัฐสภาคัดลอกเพิ่มเติม (ทำใน 1879 และเป็นที่รู้จักในฐานะรัฐสภาคัดลอก VI) ^[47]

ความหมายของลานในแง่ของมิเตอร์

การวัดในเวลาต่อมาพบว่ามาตรฐานหลาและสำเนาของมันลดลงในอัตราหนึ่งส่วนต่อล้านทุกๆยี่สิบปีเนื่องจากการปลดปล่อยความเครียดที่เกิดขึ้นในระหว่างกระบวนการผลิตอย่างค่อยเป็นค่อยไป ^{[48] [49]}เมตรต้นแบบระหว่างประเทศบนมืออื่น ๆ ที่มีเสถียรภาพเมื่อเทียบกับ การวัดในปี 1895 กำหนดความยาวของมิเตอร์ที่39.370 113นิ้วเทียบกับหลามาตรฐานของจักรวรรดิ มาตราชั่งตวงวัด (เมตริก) พระราชบัญญัติ พ.ศ. 2440 ^[50]ร่วมกับคำสั่งในสภา 411 (พ.ศ. 2441) ทำให้ความสัมพันธ์นี้เป็นทางการ หลังจากปีพ. ศ. 2441 คำจำกัดความทางกฎหมายโดยพฤตินัยของลานได้รับการยอมรับว่าเป็น 36 ⁄39.370 113เมตร

สนามหญ้า (เรียกว่า "สนามนานาชาติ" ในสหรัฐอเมริกา) ถูกกำหนดตามกฎหมายให้มีความสูง 0.9144 เมตรในปี 2502 ภายใต้ข้อตกลงในปี 2502 ระหว่างออสเตรเลียแคนาดานิวซีแลนด์แอฟริกาใต้สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา ^[51]ในสหราชอาณาจักรบทบัญญัติของสนธิสัญญาดังกล่าวได้รับการรับรองโดยพระราชบัญญัติชั่งตวงวัดของปี พ.ศ. 2506 ลานมาตรฐานของจักรวรรดิในปี พ.ศ. 2398 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นลานมาตรฐานหลักของสหราชอาณาจักรและยังคงสถานะอย่างเป็นทางการในฐานะลานต้นแบบแห่งชาติ ^{[52] [53]}

ในป้ายบอกทางใน สหราชอาณาจักรระยะทางสั้นกว่า (เช่นพื้นที่ปิกนิก 150 หลาข้างหน้า) จะให้เป็นหลาโดยมีระยะทางไกลกว่าเป็น ไมล์

ลานถูกนำมาใช้เป็นหน่วยวัดมาตรฐานของข้อมูลที่มีความยาวในอเมริกัน , ^[54] แคนาดา^[55]และสมาคมฟุตบอล , ^[56] คริกเก็ตสนามมิติ^[57]และในบางประเทศ, กอล์ฟวัดแฟร์เวย์

มีหน่วยพื้นที่และปริมาตรที่สอดคล้องกันตารางหลาและลูกบาศก์หลาตามลำดับ สิ่งเหล่านี้บางครั้งเรียกกันง่ายๆว่า "หลา" เมื่อไม่มีความคลุมเครือเช่นเครื่องผสมคอนกรีตของอเมริกาหรือแคนาดาอาจมีความจุ " 9 หลา " หรือ "1.5 หลา" ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นลูกบาศก์หลาอย่างชัดเจน

นอกจากนี้ยังมีการใช้หลาและเป็นข้อกำหนดทางกฎหมายเกี่ยวกับป้ายบอกทางสำหรับระยะทางที่สั้นกว่าในสหราชอาณาจักรและยังพบได้บ่อยในการสนทนาระหว่างชาวอังกฤษเช่นเดียวกับในสหรัฐอเมริกาในเรื่องระยะทาง ^[58]

สิ่งทอและไตรมาสไขมัน

ลานแบ่งออกเป็นแปดส่วนใช้สำหรับการซื้อผ้าในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร^{[59] [n 6]}และก่อนหน้านี้เคยใช้ที่อื่น ในสหรัฐอเมริกาคำว่า "fat quarter" ใช้สำหรับชิ้นผ้าที่มีความยาวครึ่งหลาตัดจากม้วนแล้วตัดอีกครั้งตามความกว้างเพื่อให้มีความกว้างเพียงครึ่งเดียวของม้วน พื้นที่เป็นชิ้นส่วนหนึ่งในสี่หลาตัดจากความกว้างเต็มของม้วน ชิ้นส่วนเหล่านี้เป็นที่นิยมสำหรับการเย็บปะติดปะต่อกันและควิลท์ ^[61]คำว่า "ไขมันที่แปด" ก็ใช้เช่นกันสำหรับชิ้นส่วนหนึ่งในสี่หลาจากครึ่งม้วนกว้างเท่ากับพื้นที่หนึ่งในแปดที่ถูกตัดออกจากม้วน ^[62]

สำหรับจุดประสงค์ในการวัดผ้าหลาต้นถูกแบ่งโดยวิธีไบนารีออกเป็นสองส่วนสี่ส่วนแปดและสิบหกส่วน ^[63]สองหน่วยงานที่พบมากที่สุดคือส่วนที่สี่และสิบหก ไตรมาสของหลา (9 นิ้ว) เป็นที่รู้จักในฐานะ "ไตรมาส" โดยไม่มีวุฒิการศึกษาต่อไปในขณะที่สิบหกหลา (2.25 นิ้ว) ที่ถูกเรียกว่าเล็บ ^[64]แปดของลาน (4.5 นิ้ว) บางครั้งถูกเรียกว่าลายนิ้วมือ , ^[65]แต่ถูกมากกว่าปกติเรียกง่าย ๆ ว่าแปดหลาในขณะที่ครึ่งหลา (18 นิ้ว) ถูกเรียกว่า "ครึ่งหลา ". ^[66]

หน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบ้าน แต่ไม่เฉพาะเจาะจงในการวัดผ้า: สองหลาเป็นหยั่งไตรมาสของหลา (เมื่อไม่ได้หมายถึงผ้า) เป็นช่วง ^[67]

• สนามนานาชาติ (นิยามปี 1959): ^{[68] [69]}

1250 (ระหว่างประเทศ) หลา = 1143 เมตร

1 หลา (ระหว่างประเทศ) = 0.9144 เมตร (แน่นอน) ^[70]

1 (ต่างประเทศ) พระราชบัญญัติไมล์ = 8 นานาชาติ ไมล์ = 80 ระหว่างประเทศ โซ่ = 1760 (ต่างประเทศ) หลา

• ก่อนปี 1959 หลาของสหรัฐฯ - กำหนดปี 1869 ใช้งาน 1893 ^[71]

เพื่อวัตถุประสงค์ในการสำรวจบางอย่างก่อน 1,959 คันไว้มักจะวิจารณ์โดยคำว่า "สำรวจ" ในหมู่พวกเขานิ้วสำรวจ เท้าสำรวจและการสำรวจไมล์ยังเป็นที่รู้จัก ไมล์พระราชบัญญัติ คันและ หลาอยู่เฉพาะในรูปแบบ Pre-1959 ของพวกเขาและจึงไม่ได้นำเข้าจากคำว่า "การสำรวจ." อย่างไรก็ตามยังไม่ชัดเจนว่า "ลานสำรวจ" มีอยู่จริงหรือไม่ ^[72]ถ้าเป็นเช่นนั้นค่าสมมุติของมันจะเป็นดังนี้:

3937 หลาสำรวจ = 3600 เมตร ^[71]

1 ลานสำรวจ≈ 0.914 401 83เมตร^[71]

1 การสำรวจ พระราชบัญญัติไมล์ = 8 ไมล์ = 80 โซ่ = 1,760 หลาสำรวจ

• การเปรียบเทียบหลาระหว่างประเทศและหลาแบบสำรวจ

500,000 (ระหว่างประเทศ) หลา = 499,999หลาสำรวจ = 457,200เมตร

1 หลา (ระหว่างประเทศ) = 0.999 998หลาแบบสำรวจ (แน่นอน) ^[71]

1 (ต่างประเทศ) ไมล์ = 0.999 998สำรวจไมล์ (แน่นอน)

• Guzลานแห่งเอเชีย
• รางรถไฟ 3 ฟุต
• วรา
• ก้านไม้

การอ้างอิง

บรรณานุกรม

• Langland, William (1957), The Book Concerning Piers the Ploughmanแปลโดย Rachel Attwater & al., London: JM Dent & Sons.
• Bennett, Keith (2004), The Metrology Handbook , American Society for Quality Measurement, ISBN 978-0-87389-620-7.
• Connor, RD (1987), The Weights and Measures of England , HMSO, p. xxiv, ISBN 978-0-11-290435-9.
• Ewart, William (2405), รายงานจากคณะกรรมการคัดเลือกชั่งตวงวัด.
• Fowler, W. , ed. (1884), ธุรกรรมของ Royal Institution of Chartered Surveyors.
• Giles, John Allen , ed. (2409) พงศาวดารแห่งราชาแห่งอังกฤษของวิลเลียมแห่งมัลเมสเบอรีตั้งแต่ยุคแรกสุดจนถึงรัชสมัยของกษัตริย์สตีเฟนพร้อมโน้ตและภาพประกอบลอนดอน: Bell & Daldy.
• Green, Judith A. (1986), รัฐบาลอังกฤษภายใต้ Henry I , Cambridge University Press, ISBN 0-521-37586-X.
• แลงแลนด์, วิลเลียม (1377) [ดิจิทัล 2011], เบอร์โรว์, จอห์น; และคณะ (eds.), วิสัยทัศน์ของวิลเลียมเกี่ยวกับ Piers Ploughman [The Piers Ploughman Electronic Archive, Vol. 9: Archetype เวอร์ชัน B ], Boydell & Brewer Ltd. สำหรับ Medieval Academy of America และ Society for Early English & Norse Electronic Texts. (เป็นภาษาอังกฤษยุคกลาง)
• Liebermann, Felix (1903), Die gesetze der Angelsachsen: Text und übersetzung , Max Niemeyer.
• Oxford English Dictionary, 1st ed., Oxford: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด, 2464.
• Ruffhead, Owen , ed. (1765), Statutes at Large , London: M. Baskett.
• ธรรมนูญของสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ (1807–1865)พระราชบัญญัติและเครื่องพิมพ์กฎหมายของพระองค์ พ.ศ. 2367.
• ธ อร์ป, เบนจามิน (1840), "กฎหมายของกษัตริย์เอ็ดการ์" , กฎหมายโบราณและสถาบันแห่งอังกฤษ; ประกอบด้วยกฎหมายที่ตราขึ้นภายใต้กษัตริย์แองโกล - แซกซอนจากÆthelbirhtถึง Cnut พร้อมด้วยคำแปลภาษาอังกฤษของแซกซอน; กฎหมายเรียกเอ็ดเวิร์ดผู้สารภาพของ; กฎของวิลเลียมผู้พิชิตและผู้ที่กำหนดไว้สำหรับเฮนรีที่หนึ่ง: นอกจากนี้โมนูน่าปัญญาจารย์แองกลิคานาจากศตวรรษที่เจ็ดถึงศตวรรษที่สิบ; และกฎหมายแองโกล - แซกซอนฉบับภาษาละตินโบราณ ด้วยอภิธานศัพท์แบบย่อ & c. , ลอนดอน: ผู้บัญชาการบันทึกสาธารณะแห่งราชอาณาจักร. (ภาษาอังกฤษเก่า)  & (ภาษาละติน)  & (ภาษาอังกฤษ)
• วัตสันชาร์ลส์มัวร์ (2453) น้ำหนักและมาตรการของอังกฤษตามที่อธิบายไว้ในกฎหมายของอังกฤษจาก Anglo-Saxon Times , London: John Murray.

• ความหมายตามพจนานุกรมของหลาในวิกิพจนานุกรม