• logo

ภาษาทางการ

ภาษาทางการเรียกว่าภาษาของรัฐเป็นภาษาที่ได้รับสถานะพิเศษในโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศรัฐหรือเขตอำนาจอื่น ๆ โดยทั่วไปแล้วคำว่า "ภาษาราชการ" ไม่ได้หมายถึงภาษาที่ประชาชนหรือประเทศใช้ แต่โดยรัฐบาล (เช่นตุลาการสภานิติบัญญัติและ / หรือฝ่ายบริหาร) [1] [2] [3]

ภาษาราชการของโลก png

178 ประเทศทั่วโลกยอมรับภาษาทางการ 101 ในนั้นยอมรับมากกว่าหนึ่งภาษา รัฐบาลอิตาลีให้อิตาลีอย่างเป็นทางการในปี 2542 [4]และบางประเทศ (เช่นสหรัฐอเมริกา) ไม่เคยประกาศภาษาราชการในระดับชาติ [5]ประเทศอื่น ๆ ได้ประกาศภาษาราชการที่ไม่ใช่ภาษาพื้นเมือง

หลายของรัฐธรรมนูญของโลกพูดถึงหนึ่งหรืออย่างเป็นทางการมากขึ้นหรือชาติภาษา [6] [7]บางประเทศใช้การกำหนดภาษาทางการเพื่อให้อำนาจแก่กลุ่มชนพื้นเมืองโดยให้พวกเขาเข้าถึงรัฐบาลในภาษาแม่ของตน ในประเทศที่ไม่ได้กำหนดภาษาราชการอย่างเป็นทางการภาษาประจำชาติโดยพฤตินัยมักจะมีวิวัฒนาการ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการที่ใช้กันมากที่สุดโดยมีสถานะเป็นที่ยอมรับใน 51 ประเทศ อาหรับ , ฝรั่งเศสและสเปนนอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง

เป็นภาษาราชการว่านอกจากนี้ยังเป็นภาษาพื้นเมืองเรียกว่าendoglossicหนึ่งที่ไม่ได้เป็นชนพื้นเมืองเป็นexoglossic [8]ตัวอย่างคือไนจีเรียซึ่งมีภาษาทางการของ endoglossic สามภาษา ด้วยเหตุนี้ประเทศจึงมีเป้าหมายที่จะปกป้องภาษาพื้นเมืองแม้ว่าในขณะเดียวกันก็ยอมรับว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง ในแง่เชิงพื้นที่ภาษาพื้นเมือง (endoglossic)ถูกใช้ในฟังก์ชันของภาษาทางการ (รัฐ) ในยูเรเซียในขณะที่มีเพียงภาษาอิมพีเรียลที่ไม่ใช่ชนพื้นเมือง (exoglossic) เท่านั้นที่ทำหน้าที่นี้ใน "ส่วนที่เหลือของโลก" (นั่นคือ ในแอฟริกาที่อเมริกา , ออสเตรเลียและโอเชียเนีย ) [9]

ประวัติศาสตร์

ประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาลเมื่อดาริอุสมหาราชผนวกเมโสโปเตเมียเข้ากับจักรวรรดิเปอร์เซียเขาเลือกรูปแบบของภาษาอราเมอิก (เรียกว่าอราเมอิกทางการหรืออิมพีเรียลอราเมอิก) เป็นเครื่องมือในการสื่อสารเป็นลายลักษณ์อักษรระหว่างภูมิภาคต่างๆของอาณาจักรอันกว้างใหญ่ด้วย ชนชาติและภาษาที่แตกต่างกัน [ ต้องการอ้างอิง ] อักษรอราเมอิกถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางจากอียิปต์ทางตะวันตกเฉียงใต้ไปยังBactriaและSogdianaทางตะวันออกเฉียงเหนือ มีการเขียนข้อความตามภาษาถิ่นและเขียนเป็นภาษาอราเมอิกจากนั้นอ่านอีกครั้งในภาษาพื้นเมืองตามสถานที่ที่ได้รับ [10]

จักรพรรดิฉินแรกของมาตรฐานภาษาเป็นลายลักษณ์อักษรของจีนหลังจากการรวมประเทศใน 221 ปีก่อนคริสตกาล [11] ภาษาจีนคลาสสิกจะยังคงเป็นภาษาเขียนมาตรฐานสำหรับ 2,000 ปีข้างหน้า การกำหนดมาตรฐานของภาษาพูดได้รับความสนใจทางการเมืองน้อยลงและภาษาจีนกลางได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานเฉพาะกิจจากภาษาถิ่นของเมืองหลวงของจักรวรรดิต่างๆจนกระทั่งได้รับการกำหนดมาตรฐานอย่างเป็นทางการในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ

สถิติ

ตามแผนภูมิที่ไม่ระบุวันที่โดยองค์กรสนับสนุนภาษาอังกฤษเท่านั้นที่เรียกว่าภาษาอังกฤษแบบสหรัฐอเมริกา 178 ประเทศมีภาษาราชการในระดับประเทศ ในบรรดาคน, ภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ที่มี67 ประเทศให้มันสถานะทางการ ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่สองใน 29 ประเทศภาษาอาหรับเป็นอันดับที่สามจาก 26 ประเทศและภาษาสเปนเป็นอันดับที่สี่จาก 21 ประเทศภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาราชการของ10 ประเทศและภาษาเยอรมันเป็นทางการใน 6ประเทศ

บางประเทศเช่นออสเตรเลีย , สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา -have ไม่มีภาษาราชการได้รับการยอมรับว่าเป็นเช่นนั้นในระดับชาติ ในทางกลับกันโบลิเวียให้การยอมรับอย่างเป็นทางการ 37 ภาษาซึ่งมากที่สุดในประเทศใด ๆ ในโลก อันดับสองรองจากโบลิเวียคืออินเดียที่มีภาษาราชการ 23 ภาษา แอฟริกาใต้เป็นประเทศที่มีภาษาราชการมากที่สุด (11) ภาษาที่ทุกคนมีสถานะเท่าเทียมกัน [12]โบลิเวียให้เป็นอันดับหนึ่งไปยังสเปนและอินเดียให้เป็นอันดับหนึ่งในการภาษาฮินดีและภาษาอังกฤษ [13]

ทางเลือกทางการเมือง

การเลือกภาษาราชการ (หรือไม่มีภาษาราชการ) มักเป็นที่ถกเถียงกัน [14]อีกทางเลือกหนึ่งนอกเหนือจากการมีภาษาราชการภาษาเดียวคือ "ทางการพูดได้หลายภาษา " ซึ่งรัฐบาลยอมรับภาษาราชการหลายภาษา ภายใต้ระบบนี้บริการภาครัฐทั้งหมดมีให้บริการในภาษาราชการทั้งหมด พลเมืองแต่ละคนสามารถเลือกภาษาที่ต้องการเมื่อดำเนินธุรกิจ ประเทศส่วนใหญ่พูดได้หลายภาษา[15]และหลายภาษาเป็นทางการหลายภาษา ไต้หวัน , แคนาดา , ฟิลิปปินส์ , เบลเยียม , วิตเซอร์แลนด์และสหภาพยุโรปเป็นตัวอย่างของการสื่อสารอย่างเป็นทางการ สิ่งนี้ได้รับการอธิบายว่ามีความขัดแย้งและในพื้นที่อื่น ๆ ที่มีการเสนอแนวคิดนี้ได้รับการปฏิเสธ [14]นอกจากนี้ยังได้รับการอธิบายว่าจำเป็นสำหรับการยอมรับของกลุ่มต่างๆ[16]หรือเป็นข้อได้เปรียบของประเทศในการนำเสนอตัวเองต่อบุคคลภายนอก [17]

ในบางประเทศ / เขตแดน

อัฟกานิสถาน

สอดคล้องกับบทที่ 1 ข้อ 16ของรัฐธรรมนูญของอัฟกานิสถานที่รัฐบาลอัฟกานิสถานให้สถานะเท่ากับPashtoและDariเป็นภาษาราชการ

บังกลาเทศ

หลังจากที่บังกลาเทศได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2514 ประมุขแห่งรัฐชีคมูจิบูร์ราห์มานได้ใช้นโยบาย 'หนึ่งรัฐหนึ่งภาษา' [18] พฤตินัย ภาษาประจำชาติ , บังคลาเทศ , เป็นภาษาทางการ แต่เพียงผู้เดียวของบังคลาเทศตามบทความที่สามของรัฐธรรมนูญของประเทศบังคลาเทศ [19]รัฐบาลบังกลาเทศแนะนำให้ใช้ภาษาเบงกาลี พ.ศ. 2530เพื่อให้แน่ใจว่ามีการใช้ภาษาเบงกาลีในทุกกิจการของรัฐบาล [20]

บัลแกเรีย

บัลแกเรียเป็นภาษาทางการ แต่เพียงผู้เดียวในบัลแกเรีย [21]

เบลารุส

เบลารุสและรัสเซียมีสถานะอย่างเป็นทางการในสาธารณรัฐเบลารุส

แคนาดา

ตามพระราชบัญญัติรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2525รัฐบาล (สหพันธรัฐ) ของแคนาดาให้สถานะเท่าเทียมกับภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการ จังหวัดนิวบรันยังเป็นสองภาษาอย่างเป็นทางการเช่นเดียวกับยูคอน นูนาวุตมีภาษาราชการสี่ภาษา Northwest Territoriesมีสิบเอ็ดภาษาราชการ อย่างไรก็ตามทุกจังหวัดมีบริการที่จำเป็นทั้งในภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส

ผู้สนับสนุนชาวแคนาดา[ ไหน? ]ของภาษาราชการภาษาเดียวกล่าวว่าส่งเสริมเอกลักษณ์ประจำชาติ [22]ในแคนาดาการอภิปรายมุ่งเน้นไปที่ว่าภาษาส่วนใหญ่ในท้องถิ่นควรถูกทำให้เป็นภาษาเฉพาะของธุรกิจสาธารณะหรือไม่ ตัวอย่างเช่นในจังหวัดควิเบกของแคนาดากฎหมาย จำกัด การใช้ภาษาอังกฤษของชนกลุ่มน้อยในการศึกษาป้ายและในที่ทำงาน [14]

เอธิโอเปีย

เอธิโอเปียเปิดตัวภาษาที่ใช้ในการทำงานของรัฐบาลกลางอย่างเป็นทางการ 6 ภาษาคือAfar , Amharic , Oromo , Somali , TigrinyaและEnglish [23]

ฟินแลนด์

ตามรัฐธรรมนูญของฟินแลนด์ภาษาฟินแลนด์และภาษาสวีเดนเป็นภาษาราชการของสาธารณรัฐ พลเมืองมีสิทธิที่จะสื่อสารในภาษาใดภาษาหนึ่งกับหน่วยงานของรัฐ

เยอรมนี

เยอรมันเป็นภาษาราชการของประเทศเยอรมนี อย่างไรก็ตามภาษาของชนกลุ่มน้อยได้แก่ซอร์เบียน ( ซอร์เบียนตอนบนและซอร์เบียนตอนล่าง ), โรมานี , เดนมาร์กและฟริเชียนเหนือซึ่งได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ ภาษาของผู้ย้ายถิ่นเช่นตุรกีรัสเซียและสเปนเป็นภาษาที่แพร่หลาย แต่ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ

ฮ่องกง

ตามกฎหมายพื้นฐานของฮ่องกงและกฎหมายภาษาราชการทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของฮ่องกงที่มีสถานะเท่าเทียมกัน ไม่ได้กำหนดความหลากหลายของภาษาจีน อย่างไรก็ตามภาษากวางตุ้งซึ่งเป็นภาษาที่ชาวฮ่องกงส่วนใหญ่ใช้กันมากที่สุดถือเป็นมาตรฐานโดยพฤตินัย ในทำนองเดียวกันอักษรจีนตัวเต็มมักใช้ในฮ่องกงและเป็นมาตรฐานทางพฤตินัยสำหรับภาษาจีนที่เขียนขึ้นอย่างไรก็ตามมีการปรากฏตัวของอักษรจีนตัวย่อเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว [24]ในการใช้งานของรัฐบาลเอกสารที่เขียนโดยใช้อักษรจีนตัวเต็มมีความเชื่อถือได้มากกว่าเอกสารที่เขียนด้วยอักษรจีนตัวย่อ [25]

อินเดีย

ป้ายไตรภาษาใน Odia , ภาษาอังกฤษและ ภาษาฮินดีใน โอริสสารัฐของประเทศอินเดีย

รัฐธรรมนูญของอินเดีย ( ส่วน 17 ) กำหนดภาษาราชการของรัฐบาลอินเดียเป็นภาษาอังกฤษเช่นเดียวกับมาตรฐานภาษาฮินดีเขียนในเทวนาครี [26] [ ต้องการใบเสนอราคาเพื่อยืนยัน ]

แปดตารางเวลาของรัฐธรรมนูญอินเดียรายการมี 22 ภาษา[27]ซึ่งได้รับการเรียกว่าเป็นภาษาที่กำหนดและได้รับการยอมรับให้สถานะและให้กำลังใจอย่างเป็นทางการ นอกจากนี้รัฐบาลอินเดียได้รับรางวัลความแตกต่างของภาษาคลาสสิกกับทมิฬ , ภาษาสันสกฤต , ภาษากันนาดา , ภาษาเตลูกู , มาลายาลัมและOdia

อิสราเอล

เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 Knessetได้ผ่านกฎหมายพื้นฐานภายใต้ชื่อIsrael as the Nation-State of the Jewish Peopleซึ่งกำหนดภาษาฮีบรูเป็น "ภาษาของรัฐ" และภาษาอาหรับเป็นภาษาที่มี "สถานะพิเศษในรัฐ" (บทความ 4). กฎหมายกล่าวเพิ่มเติมว่าไม่ควรตีความว่าเป็นการประนีประนอมสถานะของภาษาอาหรับในทางปฏิบัติก่อนที่จะมีการบังคับใช้กฎหมายพื้นฐานกล่าวคือรักษาสภาพที่เป็นอยู่และเปลี่ยนสถานะของภาษาฮิบรูและภาษาอาหรับในนามเท่านั้น [28]

ก่อนการบังคับใช้กฎหมายพื้นฐานดังกล่าวสถานะของภาษาราชการในอิสราเอลถูกกำหนดโดยวรรค 82 ของ " คำสั่งปาเลสไตน์ ในสภา " ที่ออกเมื่อวันที่14 สิงหาคม พ.ศ. 2465สำหรับปาเลสไตน์ในอาณัติของอังกฤษซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมใน พ.ศ. 2482: [29 ]

คำสั่งประกาศอย่างเป็นทางการและรูปแบบทางการทั้งหมดของรัฐบาลและประกาศอย่างเป็นทางการทั้งหมดของหน่วยงานท้องถิ่นและเทศบาลในพื้นที่ที่กำหนดโดยข้าหลวงใหญ่ระดับสูงจะต้องเผยแพร่เป็นภาษาอังกฤษอาหรับและฮิบรู "

กฎหมายนี้เช่นเดียวกับกฎหมายอื่น ๆ ส่วนใหญ่ในอาณัติของอังกฤษถูกนำมาใช้ในรัฐอิสราเอลภายใต้การแก้ไขบางประการที่เผยแพร่โดยฝ่ายนิติบัญญัติชั่วคราวเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2491 การแก้ไขระบุว่า:

"บทบัญญัติใด ๆ ในกฎหมายที่กำหนดให้ใช้ภาษาอังกฤษถูกยกเลิก" [30]

ในโรงเรียนของรัฐส่วนใหญ่ภาษาการสอนหลักคือภาษาฮิบรูภาษาอังกฤษสอนเป็นภาษาที่สองและนักเรียนส่วนใหญ่เรียนภาษาที่สามโดยปกติจะเป็นภาษาอาหรับ แต่ไม่จำเป็น โรงเรียนของรัฐอื่น ๆ มีภาษาอาหรับเป็นภาษาการสอนหลักและสอนภาษาฮิบรูเป็นภาษาที่สองและภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สาม นอกจากนี้ยังมีโรงเรียนสองภาษาที่มุ่งสอนทั้งภาษาฮิบรูและภาษาอาหรับอย่างเท่าเทียมกัน

บางภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาฮีบรูและภาษาอาหรับเช่นอังกฤษ, รัสเซีย, อัมฮาริค , ยิดดิชและมาดริดเพลิดเพลินกับสถานะที่ค่อนข้างพิเศษ แต่ยังไม่ได้พิจารณา[ ใคร? ]เป็นภาษาราชการ ตัวอย่างเช่นอย่างน้อย 5% ของเวลาออกอากาศของช่องทีวีที่เป็นของเอกชนจะต้องได้รับการแปลเป็นภาษารัสเซีย (ให้สิทธิ์ที่คล้ายกันนี้เป็นภาษาอาหรับ) คำเตือนต้องแปลเป็นหลายภาษาสัญญาณส่วนใหญ่เป็นสามภาษา (ฮีบรูอาหรับและอังกฤษ ) และรัฐบาลสนับสนุนวัฒนธรรมยิดดิชและลาดิโน (ควบคู่ไปกับวัฒนธรรมฮิบรูและวัฒนธรรมอาหรับ)

ลัตเวีย

รัฐธรรมนูญของลัตเวีย (หรือ Satversme) กำหนดลัตเวียเป็นภาษารัฐ ในปี 2555 มีความคิดริเริ่มที่จะจัดให้มีการลงประชามติเกี่ยวกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญโดยยกระดับภาษารัสเซียเป็นภาษาประจำรัฐ Kristīne Jarinovska ในการวิเคราะห์ของเธออธิบายถึงข้อเสนอดังต่อไปนี้:

เสนอการแก้ไขรัฐธรรมนูญหลายประการเพื่อแนะนำภาษารัสเซียเป็นภาษาราชการที่สองของลัตเวียกล่าวคือการแก้ไขมาตรา 4 ของ Satversme (ภาษาลัตเวียเป็นภาษาประจำรัฐ), 18 (ตามคำสัญญาอันศักดิ์สิทธิ์ของสมาชิกรัฐสภาในการเสริมสร้างภาษาลัตเวีย), 21 (บนภาษาลัตเวียเป็นภาษาที่ใช้ในการทำงานของรัฐสภา), 101 (ภาษาลัตเวียเป็นภาษาที่ใช้ในการทำงานของรัฐบาลท้องถิ่น) และ 104 (ทางด้านขวาเพื่อรับการตอบกลับคำร้องในลัตเวีย) เห็นได้ชัดว่าการแก้ไขที่เสนอจะมีอิทธิพลต่อบรรทัดฐานของรัฐธรรมนูญอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากมาตรา 4 ของ Satvers เหมือนบรรทัดฐานของความเป็นอิสระประชาธิปไตยอำนาจอธิปไตยความสมบูรณ์ของดินแดนและหลักการพื้นฐานของการเลือกตั้งที่เป็นแกนกลางของ Satversme (ตามมาตรา 77 ของ Satversme) ในความเป็นจริงความคิดริเริ่มจึงเสนอให้ยุติ รัฐที่มีอยู่และสร้างรัฐใหม่ที่ไม่ใช่รัฐชาติอีกต่อไปซึ่งชาวลัตเวียใช้สิทธิในการตัดสินใจด้วยตนเองเพลิดเพลินและรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของตน[31]

เนเธอร์แลนด์

ดัตช์เป็นภาษาราชการของประเทศเนเธอร์แลนด์ ในจังหวัดของฟรีสลันด์ , Frisianเป็นภาษาที่สองอย่างเป็นทางการ ภาษาดัตช์ยังเป็นภาษาทางการของเนเธอร์แลนด์แคริบเบียน (หมู่เกาะโบแนร์ซาบาและซินต์เอิสทาเทียส ) แต่ไม่ใช่ภาษาพูดหลัก Papiamentoมักพูดใน Bonaire และภาษาอังกฤษใน Saba และ Sint Eustatius และภาษาเหล่านี้สามารถใช้ในเอกสารอย่างเป็นทางการ

Low SaxonและLimburgishเป็นภาษาที่ยอมรับโดยกฎบัตรยุโรปและมีการพูดในภูมิภาคเฉพาะของเนเธอร์แลนด์ [32]

นิวซีแลนด์

นิวซีแลนด์มีภาษาราชการสามภาษา ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการโดยพฤตินัยและหลักซึ่งเป็นที่ยอมรับในทุกสถานการณ์ ภาษาเมารีและนิวซีแลนด์เข้าสู่ระบบภาษาทั้งสองได้รับการ จำกัดทางนิตินัยสถานะอย่างเป็นทางการภายใต้พระราชบัญญัติเมารีภาษา 1987และนิวซีแลนด์เข้าสู่ระบบภาษาพระราชบัญญัติ 2006 [33] [34]

ไนจีเรีย

ภาษาทางการของไนจีเรียคือภาษาอังกฤษซึ่งได้รับเลือกให้เอื้อต่อเอกภาพทางวัฒนธรรมและภาษาของประเทศ การล่าอาณานิคมของอังกฤษสิ้นสุดลงในปีพ. ศ. 2503

นอร์เวย์

ปากีสถาน

ภาษาอูรดูเป็นภาษาประจำชาติของปากีสถาน ภาษาอูรดูและภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการในปากีสถาน ปากีสถานมีภาษาอื่น ๆ มากกว่า 60 ภาษา

รัสเซีย

ภาษารัสเซียเป็นภาษาราชการของสหพันธรัฐรัสเซียและในทุกวิชาของรัฐบาลกลางอย่างไรก็ตามภาษาของชนกลุ่มน้อยจำนวนมากมีสถานะเป็นทางการในพื้นที่ที่พวกเขาเป็นชนพื้นเมือง หัวเรื่องของรัฐบาลกลางประเภทหนึ่งในรัสเซียสาธารณรัฐได้รับอนุญาตให้ใช้ภาษาทางการเพิ่มเติมควบคู่ไปกับภาษารัสเซียในรัฐธรรมนูญของพวกเขาเอง สาธารณรัฐมักขึ้นอยู่กับกลุ่มชาติพันธุ์พื้นเมืองโดยเฉพาะและมักเป็นพื้นที่ที่ชาวรัสเซียและผู้พูดภาษารัสเซียเป็นชนกลุ่มน้อย

แอฟริกาใต้

แอฟริกาใต้มีภาษาราชการสิบเอ็ดภาษา[12]ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาษาพื้นเมือง อย่างไรก็ตามเนื่องจากเงินทุนที่ จำกัด รัฐบาลแทบไม่ได้จัดทำเอกสารในภาษาส่วนใหญ่ ข้อกล่าวหาเรื่องการจัดการที่ไม่เหมาะสมและการคอร์รัปชั่นได้รับการปรับระดับ[35]ต่อคณะกรรมการภาษาของแพนแอฟริกาใต้จัดตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมการพูดหลายภาษาเพื่อพัฒนาภาษาราชการ 11 ภาษาและเพื่อปกป้องสิทธิทางภาษาในประเทศ [13]

สวิตเซอร์แลนด์

สี่ภาษาประจำชาติของวิตเซอร์แลนด์เป็นภาษาเยอรมัน , ฝรั่งเศส , อิตาลีและวิตเซอร์แลนด์ ในระดับรัฐบาลกลางเยอรมันฝรั่งเศสและอิตาลีเป็นภาษาราชการภาษาราชการของแต่ละรัฐขึ้นอยู่กับภาษาที่พูด

ไต้หวัน

ภาษาจีนกลางเป็นภาษาที่ใช้กันมากที่สุดในราชการ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2รัฐบาลจีนแผ่นดินใหญ่ได้กำหนดให้ภาษาจีนกลางเป็นภาษาราชการและใช้ในโรงเรียนและในหน่วยงานราชการ ภายใต้ภาษาแห่งชาติพัฒนากระทำการมีส่วนร่วมทางการเมืองสามารถดำเนินการในภาษาของชาติใด ๆ ที่ถูกกำหนดให้เป็น "ภาษาธรรมชาติที่ใช้โดยกลุ่มคนเดิมของไต้หวัน" [36]ซึ่งยังรวมถึงภาษา Formosan , แคะและไต้หวันฮกเกี้ยน ตามที่ไต้หวันสภานิติบัญญัติหยวนแก้ไขได้ทำเพื่อพระราชบัญญัติแคะพื้นฐานที่จะทำให้แคะภาษาอย่างเป็นทางการของไต้หวัน [37]

ยูเครน

ภาษาราชการของประเทศยูเครนเป็นยูเครน สถานะของรัสเซียเป็นภาษาที่เกิดในระดับภูมิภาคที่สำคัญความขัดแย้งทางการเมือง

ประเทศอังกฤษ

พฤตินัยภาษาอย่างเป็นทางการของสหราชอาณาจักรเป็นภาษาอังกฤษ ในเวลส์ที่ภาษาเวลช์ , พูดโดยประมาณ 20% ของประชากรที่มีการ จำกัดทางนิตินัยสถานะทางการ [38] [39]

สหรัฐ

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาประจำชาติโดยพฤตินัยของสหรัฐอเมริกา ในขณะที่ไม่มีภาษาราชการในระดับรัฐบาลกลาง 32 จาก 50 รัฐของสหรัฐอเมริกา[40]และดินแดนในสหรัฐอเมริกาที่อาศัยอยู่ทั้งห้าแห่งได้กำหนดให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเดียวหรือภาษาราชการเพียงภาษาเดียวในขณะที่ศาลพบว่าผู้อยู่อาศัยใน 50 รัฐทำ ไม่มีสิทธิ์รับบริการของรัฐในภาษาที่ต้องการ [41]การอภิปรายสาธารณะในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาเน้นว่าภาษาสเปนควรได้รับการยอมรับจากรัฐบาลหรือไม่หรือควรทำธุรกิจทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ [14]

แคลิฟอร์เนียอนุญาตให้ผู้เข้าสอบขับรถได้ใน 32 ภาษาต่อไปนี้: อัมฮาริก, อาหรับ, อาร์เมเนีย, จีน, โครเอเชีย, อังกฤษ, ฝรั่งเศส, เยอรมัน, กรีก, ฮิบรู, ฮินดี, ม้ง, ฮังการี, อินโดนีเซีย, อิตาลี, ญี่ปุ่น , เขมร, เกาหลี, ลาวเปอร์เซียโปแลนด์โปรตุเกสปัญจาบโรมาเนียรัสเซียซามัวสเปนตากาล็อก / ฟิลิปปินส์ไทยตองกาตุรกีและเวียดนาม [42]

นิวยอร์กรัฐให้รูปแบบที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงทะเบียนในต่อไปนี้ห้าภาษา: ภาษาเบงกาลี , ภาษาจีน , ภาษาอังกฤษ , ภาษาเกาหลีและภาษาสเปน ภาษาเดียวกันนี้ยังอยู่ในบัตรเลือกตั้งในบางพื้นที่ของรัฐ (กล่าวคือนครนิวยอร์ก ) [43]

เว็บไซต์สำหรับภาษาอังกฤษเท่านั้นUS Englishมองว่ารัฐบาลหลายภาษาเป็นหน่วยงานหนึ่งที่ "บริการของพวกเขาส่งเสริมการเติบโตของวงล้อมทางภาษา ... [และ] ก่อให้เกิดความขัดแย้งทางเชื้อชาติและชาติพันธุ์" [44]ฝ่ายตรงข้ามของนโยบายภาษาราชการในสหรัฐอเมริกาโต้แย้งว่าจะขัดขวาง "ความสามารถของรัฐบาลในการติดต่อสื่อสารและเตือนประชาชนในกรณีที่เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้นเช่นพายุเฮอริเคนการระบาดหรือ ... ผู้ก่อการร้ายโจมตีอีก”. [41]ศาสตราจารย์ด้านการเมืองอลันแพตเทนให้เหตุผลว่าการปลด (เพิกเฉยต่อประเด็นนี้อย่างเป็นทางการ) ใช้ได้ดีในประเด็นทางศาสนา แต่มันเป็นไปไม่ได้กับปัญหาด้านภาษาเพราะต้องให้บริการสาธารณะในบางภาษา แม้ว่าจะใช้ความพยายามอย่างมีสติที่จะไม่สร้างภาษาราชการ แต่ภาษาราชการโดยพฤตินัยหรือ " ภาษาประจำชาติ " ก็จะยังคงปรากฏอยู่ [14]อันที่จริงชาวอเมริกันสองในสามเชื่อว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหรัฐอเมริกา [45]

ยูโกสลาเวีย

บางครั้งคำจำกัดความภาษาที่เป็นทางการอาจได้รับแรงจูงใจจากเอกลักษณ์ประจำชาติมากกว่าความกังวลทางภาษา เมื่อยูโกสลาเวียละลายในปี 1991 ประเทศที่มีสี่อย่างเป็นทางการ Languages- ภาษาเซอร์เบียและโครเอเชีย , สโลวีเนีย , แอลเบเนียและมาซิโดเนีย ภาษาเซอร์โบ - โครเอเชียถูกใช้เป็นภาษากลางเพื่อความเข้าใจซึ่งกันและกันและยังเป็นภาษาของทหารอีกด้วย

เมื่อโครเอเชียประกาศเอกราช (พ.ศ. 2534) ได้กำหนดภาษาราชการเป็นภาษาโครเอเชียและเซอร์เบียก็กำหนดเช่นเดียวกัน[ เมื่อใด? ]ภาษาอย่างเป็นทางการในฐานะที่เซอร์เบีย บอสเนีย - เฮอร์เซโกวีนากำหนดภาษาราชการ 3 ภาษา ได้แก่บอสเนียโครเอเชียและเซอร์เบีย จากมุมมองทางภาษาชื่อที่แตกต่างกันหมายถึงพันธุ์ประจำชาติของภาษาเดียวกันซึ่งเป็นที่รู้จักภายใต้การออกเสียงของภาษาเซอร์โบ - โครเอเชีย [46] [47] [48]มีบางคนกล่าวว่า[ โดยใคร? ]ที่รัฐบาลบอสเนียเลือกที่จะกำหนดภาษาสามภาษาเพื่อเสริมสร้างความแตกต่างทางชาติพันธุ์และทำให้ประเทศแตกแยก [49]ภาษาที่ใช้ในมอนเตเนโกรแบบดั้งเดิมถือว่าเป็นภาษาถิ่นของเซอร์เบียกลายเป็นมาตรฐานของภาษามอนเตเนโกรเมื่อการประกาศเอกราชของมอนเตเนโกร (2549)

ดูสิ่งนี้ด้วย

  • รายชื่อภาษาราชการตามรัฐ
  • รายชื่อภาษาราชการตามสถาบัน
  • รายชื่อภาษาที่ไม่มีสถานะเป็นทางการ
  • นโยบายภาษา
  • สื่อการเรียนการสอน
  • ภาษาของชนกลุ่มน้อย
  • ภาษาประจำชาติ
  • สคริปต์อย่างเป็นทางการ
  • ภาษาที่ใช้งาน

อ้างอิง

  1. ^ "ภาษาราชการ"กระชับ Oxford Companion to the English Language , Ed. Tom McArthur สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด 1998
  2. ^ ปวย v. ศาลสุพีเรีย 92 DPR 596 (1965) คำแปลจากข้อความภาษาอังกฤษ, 92 PRR 580 (1965), p. 588-589. โปรดดู LOPEZ-BARALT NEGRON, "Pueblo v. Tribunal Superior: Español: Idioma del proceso judicial", 36 Revista Juridica de la Universidad de Puerto Rico 396 (1967) และ VIENTOS-GASTON, "Informe del Procurador General sobre el idioma", 36 Rev. พ.อ. Ab. (ประชาสัมพันธ์) 843 (2518).
  3. ^ สถานะของภาษาในเปอร์โตริโก Luis Muñiz-Arguelles มหาวิทยาลัยเปอร์โตริโก 2529. หน้า 466. สืบค้น 23 พฤศจิกายน 2555.
  4. ^ "Legge 15 Dicembre 1999, n. 482" Norme in materia di tutela delle minoranze linguistiche storiche "pubblicata nella Gazzetta Ufficiale n. 297 del 20 dicembre 1999" . รัฐสภาอิตาลี สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2558 . สืบค้นเมื่อ2 ธันวาคม 2557 .
  5. ^ "FYI: ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาราชการของสหรัฐอเมริกา"
  6. ^ "อ่านเกี่ยวกับ 'อย่างเป็นทางการหรือภาษาประจำชาติ' ที่เป็น" สืบค้นเมื่อ2016-03-28 .
  7. ^ "L'aménagement linguistique dans le monde: page d'accueil" . www.axl.cefan.ulaval.ca สืบค้นเมื่อ2016-03-28 .
  8. ^ endoglossicและ exoglossicบนOxfordDictionaries.com
  9. ^ Tomasz Kamusella 2020. การเมืองภาษาสากล: ยูเรเซียเทียบกับส่วนที่เหลือ (หน้า 118-151) วารสารชาตินิยมความจำและภาษาการเมือง . เล่มที่ 14, ฉบับที่ 2.
  10. ^ electricpulp.com. "ราเมอิก - สารานุกรม Iranica" www.iranicaonline.org . สืบค้นเมื่อ14 เมษายน 2561 .
  11. ^ บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่, 6
  12. ^ ก ข "บทที่ 1 มาตรา 6 ของรัฐธรรมนูญแอฟริกาใต้" . constitutionalcourt.org.za สืบค้นเมื่อ18 กุมภาพันธ์ 2561 .
  13. ^ ก ข "ภาษาในแอฟริกาใต้: การรับประทานอาหารอย่างเป็นทางการ" ดิอีโคโนมิสต์ 5 กรกฎาคม 2013 สืบค้นเมื่อ25 สิงหาคม 2556 .
  14. ^ a b c d e Alan Patten (ตุลาคม 2554). "ทฤษฎีการเมืองและนโยบายภาษา" (PDF) ทฤษฎีการเมือง . 29 (5): 691–715 ดอย : 10.1177 / 0090591701029005005 . S2CID  143178621 สืบค้นเมื่อ25 สิงหาคม 2556 .
  15. ^ ฟอลเลนชาร์ลส์; เมห์ริง, แฟรงค์ (2550-01-01). ระหว่างชาวบ้านและชาวต่างชาติ: เลือกเขียนของคาร์ล / ชาร์ลโฟอลเลน (1796-1840) ปีเตอร์แลง. ISBN 9780820497327.
  16. ^ เลย์ค็อกเดวิด (2011-11-01). ตัวแทนและทฤษฎีประชาธิปไตย ยูบีซีเพรส. ISBN 9780774841009.
  17. ^ มาร์ติน - โจนส์, มาริลีน; แบล็คเลดจ์เอเดรียน; Creese, Angela (2012-01-01). เลดจ์คู่มือของการสื่อสาร เส้นทาง ISBN 9780415496476.
  18. ^ https://rdcu.be/bFJXM
  19. ^ "ข้อ 3. ภาษาประจำรัฐ" . รัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐประชาชนบังคลาเทศ bdlaws.minlaw.gov.bd . กระทรวงกฎหมายสาธารณรัฐประชาชนบังคลาเทศ สืบค้นเมื่อ2019-05-15 .
  20. ^ "บางลาภาชาโปรชลอนนท์ 2530" বাংলাভাষাপ্রচলনআইন, ১৯৮৭[พระราชบัญญัติการปรับใช้ภาษาเบงกาลี พ.ศ. 2530]. กระทรวงกฎหมายยุติธรรมและกิจการรัฐสภา รัฐบาลบังคลาเทศ สืบค้นเมื่อ2019-05-15 .
  21. ^ รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐบัลแกเรียข้อ 3
  22. ^ ภาษาราชการเป็นหัวใจของอัตลักษณ์ของเรา: ภาพรวมของพระราชบัญญัติภาษาราชการ สำนักงานคณะกรรมการภาษาราชการ. ออตตาวาแคนาดา สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2556.
  23. ^ ชาบันอับดูราห์มาน "หนึ่งในห้า: เอธิโอเปียได้รับสี่ภาษาการทำงานของรัฐบาลกลางใหม่" ข่าวแอฟริกา.
  24. ^ "สงครามระหว่างแบบดั้งเดิมและแบบประยุกต์" . anthony8988 7 พฤษภาคม 2557.
  25. ^ "ปฏิเสธความรับผิดชอบและลิขสิทธิ์" สภานิติบัญญัติ. สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2562 .
  26. ^ "บทบัญญัติรัฐธรรมนูญอย่างเป็นทางการภาษาที่เกี่ยวข้อง Part-17 ของรัฐธรรมนูญแห่งอินเดีย" ภาควิชาภาษาอย่างเป็นทางการของรัฐบาลอินเดีย สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2559 . สืบค้นเมื่อ1 กรกฎาคม 2558 .
  27. ^ ภาษาที่รวมอยู่ในตารางที่แปดของเอกสารประกอบของอินเดียที่ เก็บถาวรเมื่อวันที่ 16-06-04ที่ Wayback Machine
  28. ^ ฮัลบ์ฟิงเกอร์, เดวิดเอ็ม; Kershner, Isabel (19 กรกฎาคม 2018). "อิสราเอลกฎหมายประกาศประเทศของรัฐชาติของชาวยิว' " นิวยอร์กไทม์ส. สืบค้นเมื่อ2018-07-24 .
  29. ^ ปาเลสไตน์ราชกิจจานุเบกษาเลขที่ 898 ของ 29 มิถุนายน 1939 เสริม 2, PP. 464-465
  30. ^ กฎหมายและระเบียบการบริหาร 1 ของ 5708–1948 ข้อ 15 (ข) ราชกิจจานุเบกษาฉบับที่ 1 ของ 5 Iyar, 5708; ตามคำแปลที่ได้รับอนุญาตในกฎหมายแห่งรัฐอิสราเอลฉบับที่ 1 ฉัน (1948) น. 10.
  31. ^ Jarinovska พ "ความคิดริเริ่มที่เป็นที่นิยมเป็นวิธีการเปลี่ยนแกนกลางของสาธารณรัฐลัตเวีย" Juridica นานาชาติ ฉบับ. 20 พฤศจิกายน 2556 น. 152ISSN  1406-5509
  32. ^ "Welke erkende talen heeft Nederland?" . Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
  33. ^ พระราชบัญญัติภาษามือนิวซีแลนด์ 2549กฎหมายนิวซีแลนด์ สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2556.
  34. ^ ภาษามือนิวซีแลนด์เป็นภาษาราชการที่สาม รู ธ ไดสัน 2 เมษายน 2549. สืบค้น 24 กรกฎาคม 2556.
  35. ^ Xaba, Vusi (2 กันยายน 2554). "กระดานภาษาที่ต้องตรวจสอบ" . SowetanLive.co.za . สืบค้นเมื่อ28 กุมภาพันธ์ 2561 .
  36. ^ "國家語言發展法" . law.moj.gov.tw (in จีน) . สืบค้นเมื่อ22 พฤษภาคม 2562 .
  37. ^ languagehat (4 มกราคม 2018). "แคะตอนนี้อย่างเป็นทางการภาษาของไต้หวัน" languagehat
  38. ^ "เวลส์ลำโพงโดยผู้มีอำนาจในท้องถิ่นเพศและกลุ่มอายุรายละเอียด 2011 การสำรวจสำมะโนประชากร" statswales.gov.wales 11 ธันวาคม 2012 ที่จัดเก็บจากเดิมในวันที่ 16 มิถุนายน 2016 สืบค้นเมื่อ22 พฤษภาคม 2559 .
  39. ^ "ภาษาเวลส์ (เวลส์) วัด 2011" legislation.gov.uk หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ30 พฤษภาคม 2559 .
  40. ^ [1] - ภาษาอังกฤษแบบสหรัฐอเมริกา: เวสต์เวอร์จิเนียกลายเป็นรัฐที่ 32 ที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ
  41. ^ ก ข เจมส์เอ็ม. อินโฮเฟ่ ; Cecilia Muñoz "ภาษาอังกฤษควรได้รับการประกาศให้เป็นภาษาประจำชาติของอเมริกาหรือไม่" . ล่วงหน้านิวยอร์กไทม์ส นักวิชาการ. สืบค้นเมื่อ25 สิงหาคม 2556 .
  42. ^ "ภาษาที่มีอยู่" แคลิฟอร์เนีย DMV สืบค้นเมื่อ26 พฤศจิกายน 2557 .
  43. ^ "รัฐนิวยอร์กผู้มีสิทธิเลือกตั้งในแบบฟอร์มการลงทะเบียน" (PDF) คณะรัฐนิวยอร์กของการเลือกตั้ง
  44. ^ "เหตุใดจึงจำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการ" . ภาษาอังกฤษแบบสหรัฐอเมริกา ที่เก็บถาวรจากเดิมเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2013 สืบค้นเมื่อ26 สิงหาคม 2556 .
  45. ^ เจมส์ครอว์ฟอร์ด "ภาษาอิสรภาพและข้อ จำกัด : แนวทางประวัติศาสตร์กับการทะเลาะวิวาทภาษาอย่างเป็นทางการ" ภาษาการปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพการศึกษาและการอยู่รอดภาษาแม่ ได้ pp. 9-22 สืบค้นเมื่อ26 สิงหาคม 2556 .
  46. ^ Mørk, Henning (2002). ไวยากรณ์ภาษา Serbokroatisk : คำนามmorfologi [ ไวยากรณ์ภาษาเซอร์โบ - โครเอเชีย: Noun Morphology ] Arbejdspapirer; ฉบับ. 1 (ในเดนมาร์ก). ตัวอย่าง: Slavisk Institut, Århus Universitet หน้า ไม่ใส่หน้า (คำนำ) OCLC  471591123
  47. ^ VáclavBlažek, "On the Internal Classification of Indo-European Languages: Survey"สืบค้นเมื่อ 20 ต.ค. 2010 , หน้า 15–16
  48. ^ Kordić, Snježana (2007). "ลาสรีระ croate, serbe, bosniaque et monténégrine" [โครเอเชียเซอร์เบีย, Bosniakian และ Montenegrin] (PDF) ใน Madelain, Anne (ed.) Au sud de l'Est (PDF) ฉบับ. 3 (เป็นภาษาฝรั่งเศส). ปารีส: Non Lieu หน้า 71–78 ISBN 978-2-35270-036-4. OCLC  182916790 ที่เก็บถาวร (PDF)จากต้นฉบับเมื่อ 1 มิถุนายน 2555
  49. ^ Selma Boračić; Ajdin Kamber (5 ธันวาคม 2554). “ ภาษาการเมืองในบอสเนีย” . สถาบันเพื่อการสงครามและสันติภาพรายงาน สืบค้นเมื่อ26 สิงหาคม 2556 .

อ่านเพิ่มเติม

  • ระบบการเขียนของโลก: ตัวอักษรพยางค์รูปสัญลักษณ์ (1990) ISBN  0-8048-1654-9 - แสดงรายการภาษาทางการของประเทศต่างๆทั่วโลกรวมถึงข้อมูลอื่น ๆ

ลิงก์ภายนอก

  • ภาษาตามประเทศในThe World Factbook
Language
  • Thai
  • Français
  • Deutsch
  • Arab
  • Português
  • Nederlands
  • Türkçe
  • Tiếng Việt
  • भारत
  • 日本語
  • 한국어
  • Hmoob
  • ខ្មែរ
  • Africa
  • Русский

©Copyright This page is based on the copyrighted Wikipedia article "/wiki/Official_language" (Authors); it is used under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License. You may redistribute it, verbatim or modified, providing that you comply with the terms of the CC-BY-SA. Cookie-policy To contact us: mail to admin@tvd.wiki

TOP