North Channel (บริเตนใหญ่และไอร์แลนด์)
เหนือช่องทางหรือช่องไอริช (ที่รู้จักกันในไอร์แลนด์และสก็อตเกลิคเป็นSruth na Maoileในสก็อตเป็นSheuch [1] ) เป็นช่องแคบระหว่างภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคเหนือของไอร์แลนด์และตะวันตกเฉียงใต้ของสกอตแลนด์ [2]
ภูมิศาสตร์
ช่องดังกล่าวเชื่อมต่อทะเลไอริชกับมหาสมุทรแอตแลนติกและเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ทางทะเลที่ถูกจัดประเภทอย่างเป็นทางการว่าเป็น " ทะเลชั้นในนอกชายฝั่งตะวันตกของสกอตแลนด์ " โดยองค์การอุทกศาสตร์ระหว่างประเทศ (IHO) [3]
ช่องแคบมอยล์ ( Sruth na Maoileในไอร์แลนด์และสก็อตเกลิค ) หรือทะเลมอยล์เป็นชื่อที่ได้รับการขยายแคบที่สุดของทะเลในภาคเหนือช่องระหว่างภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคเหนือของไอร์แลนด์ ( เมืองทริม ) และที่ราบสูงทางตะวันตกเฉียงใต้ของสกอตแลนด์ ( ครุ่นคิดถึง Kintyre ) . ระยะห่างระหว่างชายฝั่งทั้งสองอยู่ที่ประมาณ 12 ไมล์ (19 กม.) ณ จุดที่ใกล้ที่สุดดังนั้นจึงสามารถมองเห็นได้ในสภาพอากาศที่แจ่มใส ช่องแคบทำให้ชื่อของพวกเขาเพื่อMoyle สภาตำบลเป็นรัฐบาลท้องถิ่นพื้นที่ในภาคเหนือของไอร์แลนด์และมีชื่อเสียงในไอริชตำนานเซลติกผ่านความสัมพันธ์ของตนกับเด็ก Lir
ช่องแคบนี้เดิมเรียกว่าช่องแคบไอริช [4] [5] [6]ในศตวรรษที่ 19, อเล็กซานเดคี ธ จอห์นสตันช่องชื่อ 's แนะนำเซนต์แพทริคส์มีสกุลเงิน แต่ก็ถูกปฏิเสธโดยกรมอุทกศาสตร์ [7]
ขอบเขตทางใต้ของช่องแคบเป็นแนวเชื่อมต่อกับMull of Gallowayและ Ballyquintin Point เหนือขอบเขตเป็นสายการเข้าร่วมPortnahavenและBenbane หัวหน้า ส่วนที่แคบที่สุดของช่องแคบอยู่ระหว่างMull of Kintyreและ Torr Head ซึ่งมีความกว้าง 21 กิโลเมตร (13 ไมล์ 11 นาโนเมตร) [8]ส่วนที่ลึกที่สุดที่เรียกว่าโบฟอร์ตเป็นเลสเบี้ย
ช่องนี้เป็นที่ชื่นชอบของเอกชนหลอกหลอนพ่อค้าชาวอังกฤษในการขนส่งในสงครามจนถึงศตวรรษที่ 19; ใน 1778 ในช่วงสงครามปฏิวัติอเมริกันมันก็ยังเป็นที่ตั้งของการดวลเรือระหว่างอเมริกันกัปตันจอห์นพอลโจนส์ 's ยูเอสแรนเจอร์และกองทัพเรือ ' s รเป็ด มีบริการเรือข้ามฟากหลายสายข้าม ในปี 1953 มันเป็นฉากของการเกิดภัยพิบัติทางทะเลอย่างรุนแรง, การจมของเรือข้ามฟากเจ้าหญิงวิกตอเรีย
ว่ายน้ำ
ไอริชยาวระยะทางสมาคมว่ายน้ำ (ILDSA) ได้จัดให้มีผู้สังเกตการณ์การตรวจสอบสำหรับนักว่ายน้ำที่พยายามจะข้ามประมาณ 35 กิโลเมตร (22 ไมล์) ช่วงระหว่างไอร์แลนด์เหนือและครุ่นคิดแกลโล ตามที่ ILDSA ทอมโบลเวอร์ประสบความสำเร็จครั้งแรกในปีพ. ศ. [9]การข้ามสองทางครั้งแรกเสร็จสิ้นโดยทีมผลัดหกคนเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 [10]
ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของช่องทางคือส่วนหนึ่งของมหาสมุทรเจ็ดชุดเจ็ดทางไกลว่ายน้ำเปิดน้ำถือว่าเทียบเท่าว่ายน้ำมาราธอนของเจ็ดยอดภูเขาสูงท้าทาย
การเชื่อมต่อคงที่
ในไอร์แลนด์เหนือ , สหภาพผู้นำทางการเมืองมานานหลายทศวรรษกล่อมรัฐบาลอังกฤษเพื่อสร้างอุโมงค์รถไฟใต้ช่องทางในการเชื่อมโยงที่ดีกว่าไอร์แลนด์เหนือกับส่วนที่เหลือของสหราชอาณาจักร ในเดือนสิงหาคม 2550 ศูนย์การศึกษาข้ามพรมแดนได้เสนอให้มีการสร้างสะพานหรืออุโมงค์ทางรถไฟยาว 34 กิโลเมตร (21 ไมล์) โดยคาดว่าอาจมีราคาประมาณ 3.5 พันล้านปอนด์ [11]ในยุควิกตอเรียวิศวกรเสนออุโมงค์รถไฟระหว่างแตรนแรร์และเบลฟาส [12]
ในเดือนกุมภาพันธ์ 2020 สำนักนายกรัฐมนตรีได้ประกาศว่าได้เริ่มดำเนินการตรวจสอบความเป็นไปได้ของสะพานเชื่อมระหว่างสกอตแลนด์และไอร์แลนด์เหนือ [13]เส้นทางที่สั้นที่สุด - 16 กม. (10 ไมล์) จากชายฝั่งถึงชายฝั่ง[14] - คือระหว่างแคมป์เบลทาวน์บนคาบสมุทรคินไทร์ (ประมาณ 220 กม. (140 ไมล์) จากกลาสโกว์ผ่านถนนสายรอง) และบอลลีคาสเซิลเคาน์ตี้แอนทริม (ประมาณ 90 กม. (56 ไมล์) จากBelfast ) เส้นทางที่สั้นที่สุดระหว่างกลาสโกว์และเบลฟัสต์คือเส้นทางที่ใช้โดยบริการเรือเฟอร์รี่ที่มีอยู่คือผ่านPortpatrick / Stranraer (ประมาณ 150 กม. (93 ไมล์) จากกลาสโกว์) และLarne (ประมาณ 35 กม. (22 ไมล์) จาก Belfast) ชายฝั่ง - ระยะทางไปยังชายฝั่ง 45 กิโลเมตร (28 ไมล์) [15]เส้นทางนี้จะต้องสร้างเสาสะพานผ่านBeaufort's Dykeร่องลึก 200–300 ม. (700–1,000 ฟุต) ปนเปื้อนอย่างหนักจากอาวุธยุทโธปกรณ์ 'จำนวนมาก' ('อาวุธขนาดเล็กวัตถุระเบิดสูงและอุปกรณ์ก่อความไม่สงบ '). [16] [17]
นิโคลาสเตอร์เจียนรัฐมนตรีคนแรกของสก็อตแลนด์กล่าวว่าจิตใจของเธอไม่ได้ปิดกั้นความคิดนี้ แต่เสริมว่า "ถ้าเขา [นายกรัฐมนตรี] มีเงิน 20,000 ล้านปอนด์เพื่อสร้างสะพานดังกล่าวที่ว่างอยู่ในขณะนี้ซึ่งสามารถนำไปใช้ในลำดับความสำคัญที่สำคัญกว่านี้ได้" [13]
ดูสิ่งนี้ด้วย
- ช่องทางของเซนต์จอร์จ
อ้างอิง
- ^ "พจนานุกรมของสก็อตภาษา :: SND :: sheuch"
- ^ 2007 รายงานประจำปี ที่จัดเก็บ 3 กรกฎาคม 2013 ที่ Wayback เครื่อง ท่องเที่ยวไอร์แลนด์ สืบค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2555.
- ^ "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF) . องค์การอุทกศาสตร์ระหว่างประเทศ. 2496. สืบค้นจากต้นฉบับ (PDF)เมื่อ 8 ตุลาคม 2554 . สืบค้นเมื่อ28 ธันวาคม 2563 .
- ^ เพื่อน (1824) Glympses ข้ามช่องแคบไอริช
- ^ กะลาสีเรือเก่า (1820) เป็นมุมมองของอังกฤษและการประมงของชาวไอริช น. 74.
- ^ รูคจอห์น (1838) ธรณีวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์มาประยุกต์ใช้กับการบุกเบิกที่ดินจากทะเล ริดจ์เวย์ หน้า 41 .
- ^ Andrews, John Harwood (มกราคม 1997) รูปร่างของประเทศไทย: แผนที่และเครื่องชงของพวกเขา 1564-1839 สิ่งพิมพ์ภูมิศาสตร์. น. 88. ISBN 978-0-906602-95-9. สืบค้นเมื่อ18 กันยายน 2553 .
- ^ นอร์ทช่อง ,สารานุกรม Britannica สืบค้นเมื่อ 2016-05-02.
- ^ “ ช่องทางเหนือ” . สมาคมว่ายน้ำทางไกลไอริช ที่เก็บถาวรจากเดิมเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2015 สืบค้นเมื่อ14 ตุลาคม 2558 .
- ^ คาวีโจนาธาน (16 สิงหาคม 2558). "บันทึกการถ่ายทอดสองตั้งอยู่ในช่องทางเหนือ" H2Open ที่เก็บถาวรจากเดิมเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2015 สืบค้นเมื่อ14 ตุลาคม 2558 .
- ^ "สะพานไปไอร์แลนด์เหนือ mooted" ข่าวบีบีซีออนไลน์ . 22 สิงหาคม 2550 . สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2554 .
- ^ McKenzie, Steven (9 ตุลาคม 2554). "ก็อตแลนด์ไอร์แลนด์ใต้ทางรถไฟเชื่อมโยงแผน 'แปลกใจ' " ข่าวบีบีซีออนไลน์ . สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2554 .
- ^ ก ข "การทำงานภายใต้วิธี 'ลงในสกอตแลนด์ไอร์แลนด์เหนือสะพานความเป็นไปได้" ข่าวบีบีซี . 10 กุมภาพันธ์ 2020 สืบค้นเมื่อ13 กุมภาพันธ์ 2563 .
- ^ Chris Kilpatrick (25 สิงหาคม 2555). "คนมีจุดมุ่งหมายที่จะเป็นคนแรกที่จะข้ามทุจริต 10 ไมล์จากสกอตแลนด์ Torr หัวหน้า" เบลฟัสต์โทรเลข สืบค้นเมื่อ13 กุมภาพันธ์ 2563 .
- ^ "สะพานทะเลไอริช: กำหนดขอบเขตการทำงานจะเริ่มต้นในบอริสจอห์นสัน 'ทะเยอทะยานความคิด" ข่าวไอทีวี . 10 กุมภาพันธ์ 2020 สืบค้นเมื่อ13 กุมภาพันธ์ 2563 .
- ^ "กรณีศึกษา: การทุ่มตลาดอาวุธที่โบฟอร์ตเป็นเลสเบี้ย" (PDF) gov.scot บริการงานวิจัยประมง (หน่วยงานของผู้บริหารสก็อตเป็นพิเศษ) สืบค้นเมื่อ13 กุมภาพันธ์ 2563 .
- ^ Dan Sabbagh (14 กุมภาพันธ์ 2020) "ระเบิดทิ้งในทะเลไอริชแผนทำให้สะพานอันตรายเกินไป ': ผู้เชี่ยวชาญเทน้ำเย็นบนความคิดที่บอริสจอห์นสันสกอตแลนด์-ไอร์แลนด์เหนือลิงก์" เดอะการ์เดียน . สืบค้นเมื่อ15 กุมภาพันธ์ 2563 .
ลิงก์ภายนอก
- BBC - Northern Ireland - ประวัติย่อ (เข้าถึง 4 มีนาคม 2550)
พิกัด : 55 ° 03′27″ N 5 ° 37′19″ W / 55.05750 ° N 5.62194 °ต / 55.05750; -5.62194