ไหหลำ
ไหหลำ ( อักษรไหหลำ : Hái-nâm-oe , จีนตัวย่อ :海南话; จีนตัวเต็ม :海南話; พินอิน : Hǎinánhuà ) หรือที่เรียกว่าQióngwén ( จีนตัวย่อ :琼文; จีนตัวเต็ม :瓊文) หรือQióngyǔ (琼语;瓊語) [2]เป็นกลุ่มของมินจีน พันธุ์พูดในจังหวัดเกาะทางตอนใต้ของจีนไหหลำ ในการจำแนกประเภทของหยวนเจียหวมันก็รวมอยู่ในภาคใต้ของมินกลุ่มแม้ว่ามันจะเป็นร่วมกันที่ไม่สามารถเข้าใจกับสายพันธุ์ภาคใต้ Min เช่นฮกเกี้ยน - ไต้หวันและแต้จิ๋ว [3]ในการจัดหมวดหมู่ของหลี่หรงที่ใช้โดยLanguage Atlas ของจีนถือว่าเป็นกลุ่มย่อยขั้นต่ำที่แยกจากกัน [4] Hou Jingyi รวมกับLeizhou Minพูดบนคาบสมุทร Leizhouที่อยู่ใกล้เคียงในกลุ่ม Qiong – Lei [5] "ไหหลำ" ยังใช้เป็นภาษาของชาวลี้ที่อาศัยอยู่ในไหหลำ แต่โดยทั่วไปหมายถึงพันธุ์ Min ที่พูดในไหหลำ
| ไหหลำ | |
|---|---|
| Qiong เหวิน | |
| 海南話, Hái-nâm-oe | |
| การออกเสียง | [hai˨˩˧nam˨˩ue˨˧] (ภาษาถิ่นไหโข่ว) |
| เนทีฟกับ | ประเทศจีน |
| ภูมิภาค | ไหหลำ |
| เชื้อชาติ | ไหหลำ |
เจ้าของภาษา | ประมาณ 5 ล้านคนในประเทศจีน (พ.ศ. 2545) [1] |
| ภาษาถิ่น |
|
ระบบการเขียน | อักษรจีน[ ต้องการอ้างอิง ] อักษร ไหหลำ |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | ไม่มี ( mis) |
| Glottolog | hain1238 |
| Linguasphere | 79-AAA-k |
 ไหหลำ | |
สัทศาสตร์
ไหหลำมีเจ็ดสระสัทศาสตร์[ ต้องการอ้างอิง ]
| ด้านหน้า | ศูนย์กลาง | กลับ | |
|---|---|---|---|
| ปิด | /ผม/ | /ยู/ | |
| ปิด - กลางเดือน | / e / | / o / | |
| เปิด - กลาง | / ɛ / | / ɔ / | |
| เปิด | / a / |
ไหหลำสะดุดตามีชุดของพยัญชนะ implosiveซึ่งได้มาจากการติดต่อกับรอบภาษาอาจพจนานุกรมฮไล
| Labial | ทันตกรรม | Alveolo | Velar | Glottal | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| จมูก | / M / 目 หมาก | / n / 念 เนียม | / ŋ / 乐 ngak | |||
| ใจร้าย | ไม่มีเสียง | / p / 爸 pa | / t / 洗 toi | / k / 公 kong | / ʔ / 啊 ก | |
| สำลัก | ( / pʰ / ) 婆 โพธิ์ | ( / kʰ / ) 去 khu | ||||
| เปล่งเสียง / กระตุ้น | / ɓ / ɓak 北 | / ɗ / 茶 ɗei | ( / ɠ / ) | |||
| Affricate | / ts / 食 tsia | / dʑ / 日 จิต | ||||
| เพ้อเจ้อ | ไม่มีเสียง | / f / 皮 fi | / s / 事 sei | / x / 去 xu | / h / 海 hai | |
| เปล่งออกมา | / v / 文 vun | / z / 欲 zok | / ɦ / | |||
| ค่าประมาณ | ( / w / ) 发 วัต | / l / 老 ลาว | ( / J / ) 肉 yok | |||
ระบบการออกเสียงของภาษาไหหลำสอดคล้องกับภาษาฮกเกี้ยน แต่มีการปรับโครงสร้างบางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิรุกติศาสตร์ * การหยุดธรรมดาด้านหน้าได้รับการทำให้เกิดการแตกตัว (* p> [ɓ] , * t> [ɗ] , นิรุกติศาสตร์ * การหยุดแบบดูดได้มี spirantized (* pʰ> [f] , * tʰ> [h] , * cʰ> [ɕ] * kʰ> [x] ) และนิรุกติศาสตร์ * s แข็งตัวเป็นสต็อป (* s> [t] ) และ * h> [ɦ]นอกจากนี้ภาษาถิ่นบางภาษายังมี[ ɡ ]และ[ʑ]คือ allophonic กับ/ / j . การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ยังทำให้ไหหลำค่อนข้างใกล้เคียงกับจีนตามคำศัพท์ที่อยู่ในเวียดนาม
ดูสิ่งนี้ด้วย
- วัฒนธรรมไหหลำ
- คนไหหลำ
อ้างอิง
- ^ เฮา Jingyi侯精一(2002) Xiàndàihànyǔfāngyángàilùn 现代汉语方言概论[ ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับภาษาจีนสมัยใหม่ ] สำนักพิมพ์การศึกษาเซี่ยงไฮ้上海教育出版社 หน้า 207–208
- ^ "为新加坡琼属" 寻根 "的热心人 —— 王振春" . Hainan.gov (in จีน). 中新海南网. ดึงมา22 เดือนมีนาคมในปี 2020 .
他组织演出琼语话剧"海南四条街"搬上新琼舞台,引起两地海南人的共鸣
- ^ ไซมอนส์, แกรี่เอฟ; Fennig, Charles D. , eds. (2560). ชาติพันธุ์วิทยา: ภาษาของโลก (ฉบับที่ 20). ดัลลัสเท็กซัส: SIL International ภาษาจีนหมิ่นหนาน.
- ^ Kurpaska, Maria (2010). ภาษาจีน (s): มองผ่านปริซึมของ "The Great พจนานุกรมภาษาจีนสมัยใหม่" วอลเตอร์เดอ Gruyter หน้า 54–55, 86. ISBN 978-3-11-021914-2.
- ^ Hou, Jingyi 侯精一 (2002). Xiàndàihànyǔfāngyángàilùn 现代汉语方言概论[ ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับภาษาจีนสมัยใหม่ ] สำนักพิมพ์การศึกษาเซี่ยงไฮ้上海教育出版社 น. 238.
อ่านเพิ่มเติม
- ช้างกวงหยู (2529). สัทศาสตร์ขั้นต่ำเปรียบเทียบ (วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก). มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์
- เฉินหงใหม่ (2539). Hǎikǒufāngyáncídiǎn 海口方言詞典[ พจนานุกรมภาษาถิ่นไหโข่ว ]. พจนานุกรมที่ยิ่งใหญ่ของโมเดิร์นภาษาจีน 16 . หนานจิง: Jiangsu Education Press. ISBN 978-7-5343-2886-2.
- หวงกะเหรี่ยง. "การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการติดต่อในภาษาของไหหลำ" . การประชุมประจำปีของนักศึกษาของวิทยาลัยภาษาภาษาศาสตร์และวรรณคดี มหาวิทยาลัยฮาวาย.
- Kwok, Bit-chee (2549). “ บทบาทของชั้นภาษาในวิวัฒนาการของภาษา: ภาษาถิ่นไหหลำหมินสาม”. วารสารภาษาศาสตร์จีน . 34 (2): 201–291 JSTOR 23754124 .
- Miyake, Marc 2551. บทความไหหลำ .
- Miyake, Marc 2551. Hainanese -om and -op .
- นอร์แมนเจอร์รีลี (2512) Kienyang Dialect of Fukien (วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก). มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์รวมถึงคำอธิบายสัทศาสตร์ของภาษาถิ่นDing'an
- Solnit, David B. (1982). "การติดต่อทางภาษาในจีนตอนใต้โบราณ: กรณีของชาวจีนไหหลำ Be และ Vietnamese" . การดำเนินการของการประชุมประจำปีที่แปดของ Berkeley ภาษาศาสตร์สังคม 8 : 219–230 ดอย : 10.3765 / bls.v8i0.2041 .
- วูน, วี - ลี (2522 ก). "สัทศาสตร์ซิงโครนิกของภาษาถิ่นไหหลำ: ตอนที่ 1". วารสารภาษาศาสตร์จีน . 7 (1): 65–100. JSTOR 23753034อธิบายภาษา Wenchang
- วูน, วี - ลี (2522b). "สัทวิทยาซิงโครนิกของภาษาถิ่นไหหลำ: ตอนที่ II". วารสารภาษาศาสตร์จีน . 7 (2): 268–302 JSTOR 23752923
- Yan, Margaret Mian (2549). รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับวิภาษวิธีจีน . ลินคอมยูโรป้า ISBN 978-3-89586-629-6.
ลิงก์ภายนอก
- เรียนรู้ภาษาไหหลำ